Laatst zag ik bij de supermarkt een stelling waarop tassen staan met vers producten die nog prima gebruikt kunnen worden, maar bijvoorbeeld geen schoonheidsprijs (meer) verdienen. De ‘zonde om weg te gooien’-stelling. Geweldig initiatief tegen voedselverspilling!
Maar de stelling stond ná de kassa. Met mijn boodschappen in mijn handen uitte ik mijn frustratie en zei tegen mijn echtgenoot: “Wie bedenkt zoiets?…Lekker handig ná de kassa. Dan heb je de boodschappen toch al gekocht?”
Een werknemer van de supermarkt die mij hoorde legde vriendelijk uit dat het was vanwege diefstalpreventie. Blijkbaar stoppen mensen producten die nog wel een schoonheidsprijs verdienen in de tassen als deze vóór de kassa staan.
Daar stond ik dan, met mijn onaardige uiting van frustratie door een voorbarige oordeel.
Dit zette me wel aan het denken. Als Agile teambegeleider is een grondhouding van nieuwsgierigheid, openstaan en begrip essentieel. Een te snelle conclusie kan leiden tot misverstanden en het ondermijnen van teamvertrouwen.
Nou ja, ik heb mijn lesje weer geleerd en ben me er weer bewust van dat ik waar nodig verifieer en vragen wil stellen om te begrijpen voordat ik conclusies trek. De kern van effectieve begeleiding ligt immers in het luisteren en begrijpen.
In het kader van minder voedselverspilling… als iemand een idee heeft hoe men in deze supermarkt deze plaatsing-uitdaging kan oplossen…laat je het weten? Dan geef ik het graag aan ze door 😊 #stopvoedselverspilling
Wil jij dit soort informatie als eerste in jouw mailbox? Meld je dan nu aan!
Wij hebben een hekel aan SPAM en zullen dan ook nooit jouw gegevens verkopen!
